Ben je lastig, als je niet stil kunt zitten in de klas?

'Ik kan niet stilzitten in de klas.'
'Dan gaan mijn benen op de vloer stampen.'
'De juf vindt me te druk.'

Stefan zit met zijn benen over de armleuning van zijn stoel. Hij gooit 3 suikerklontjes in zijn thee. De thee spettert over de rand van de beker.  'De juf zegt dat ik lastig ben.'

'Ben je het met de juf eens?', vraag ik.
Stefan kijkt op: 'Vast wel, anders zat ik hier toch niet?'
'Misschien vind je het gewoon lastig om stil te zitten.'
'Het duurt altijd zo lang.'
'Hoe voelt dat dan, als het zo lang duurt?'
Stefan denkt even na. 'Alsof er spinnen in mijn benen zitten. Met van die grote kriebelige poten.'
'Nou dan zou ik ook niet stil kunnen zitten.'
'Ik probeer het echt hoor.'
'Ik geloof je. En wat gebeurt er dan?'
'Moet ik toch stampen. Met mijn voeten op de grond.'
'En dat vindt de juf lastig.'
'Ik denk het."
'Wat zouden de spinnen willen?'
'Dat ik heel hard ga hollen. Net zoals bij voetbal.'
'Daar zijn je benen heel goed in toch, voetbal?'
'Ja, ik word later prof.'
'Kan je juf ook heel hard hollen?'
'Nee joh, die is veel te oud. Ze zit de hele dag.'
'Zo zie je maar, de juf heeft een talent voor stilzitten en jij voor hollen. Ben jij dan eigenlijk lastig of hebben je benen het lastig in de klas?'
Stefan kijkt me verbaasd aan. Zo had hij het nog niet bekeken. Hij gaat recht op zijn stoel zitten 

De tijd is op. We spreken af dat we volgende week gaan ontdekken hoe we zijn benen kunnen helpen het minder lastig te hebben in de klas. Zodat het voor iedereen rustiger wordt. En fijner.

Als zijn moeder even later aanbelt, holt hij heel hard de trap af en begroet haar met een vrolijk: 'Hoi mam, heb je al gehoord van mijn benen? Die hebben het lastig, maar ik bén het niet.'