Eefje vindt het niet fijn om dingen aan te raken. Fietsbellen, viltstiften, de riem van haar hond Boris, boodschappenmandjes, ze gruwelt ervan. In een kringloop zul je Eef niet tegenkomen, Eefje heeft smetvrees. Het begon allemaal toen ze in de hondepoep stapte. Gewoon op de stoep.
'Heeft nog iemand in je familie smetvrees?'
'Mijn oma had het ook. Ze was óveral vies van.'
'Hoe merkte je dat?'
'Als we naar het pannenkoekenhuis gingen.'
'Durfde je oma dat?'
'ja, dan zat ze op het puntje van haar stoel. Ze bestelde nooit een pannenkoek. Alleen een glaasje water.'
'Dronk ze dat op?'
'Nee, ze gooide het stiekem bij de bloemetjes. Ik heb het zelf gezien.'
Je begrijpt wel dat Suzan niets ziet in kleien of verven. Daarom heb ik haar gevraagd of ze iets mee wil nemen dat van haar oma geweest is. Ze heeft oma's oude jas meegenomen. Haar moeder heeft hem speciaal voor vandaag schoongewassen.
'Wil je oma's jas aantrekken? En heel hard aan haar denken? Alsof je in gedachten haar naam roept?'
Eef staart voor zich uit. Haar lippen bewegen zonder geluid te maken. 'Oma lachte zo lief. Dan kregen haar wangen rimpeltjes', fluistert ze even later.
'Ook kuiltjes?'
'Nee, dat niet. Het voelt een beetje gek, het is net of ze hier is.'
''Misschien wil ze je wel helpen.'
'Hoe dan?'
'Dat kunnen we haar toch vragen.'
'Echt?'
'Ja, misschien kun je je stem even aan haar uitlenen.'
'Kan dat?'
'Probeer maar.'
'Hallo oma, bent u er?'
'Ja lieve Eef, wat heb je lange haren gekregen.'
Eefje praat ineens met een krakende oma stem.
Als Eefje eraan gewend is dat ze contact kan maken met haar oma, raken ze niet meer uitgepraat. Oma vertelt dat ze zelf vroeger ook niets aan wilde raken. En dat ze nu in het hemelse koninkrijk leeft. Hier eet ze met heel veel plezier kaaspannenkoeken, ze plant bloembolletjes in de tuin, en doet nog veel meer leuke dingen. En dat dat zo fijn is. Toen ze in het hemelse koninkrijk kwam, mocht ze een wens doen. Ze wilde graag alle angst voor viezigheid kwijt uit haar lichaam. Die mocht ze toen in een ballon blazen. Daarna heeft ze die ballon vrolijk met een naald kapot geknald.
'En dat kan jou vast ook helpen lieve Eefje.' zegt oma voor ze afscheid neemt.
Zo gezegd zo gedaan. Eef heeft al haar angsten in een rode ballon geblazen. Die heeft ze in de tuin met een grote knal de kosmos in geschoten. Poes Fietje schrok zich rot van de knal maar Eef voelde zich meteen een stuk rustiger.
Een week later stuurt ze me een foto van een pannenkoekenhuis. Ze zit met een grote grijns op het puntje van haar stoel een glas water bij de bloemetjes te kiepen.
