'Ik ben bang van water. Al mijn hele leven', zegt Tjeerd als hij kennis komt maken.
'....en hoe oud bén je dan?', vraag ik.
'Vijf'.
Tjeerd is in zijn leven één dag naar strand geweest. Het geluid van de golven maakt hem bang. In het zwembad komt hij nooit. Zelfs niet als het 41 graden is. Zijn oma gooit haar oude brood altijd weg want eendjes voeren wil hij niet. Tjeerd heeft watervrees.
'Wat lijkt je het fijnst als je niet meer bang voor water bent?'
'Naar het zwembad gaan met mijn vader.'
'En wat is dan het spannendst in het zwembad?'
'De glijbaan.' Tjeerd zucht. 'Want dan plons je zó in het water. En dan krijg je water in je neus.'
'En dan?'
'Kun je niet meer ademen.'
'En dan?'
'Krijg je geen lucht', antwoordt Tjeerd.
'We gaan een stripverhaal tekenen', zeg ik even later als we ons Diksap op hebben.
Tjeerd kijkt op. 'Een stripverhaal?'
'Ja, we gaan fantaseren dat het je ooit gebeurd is, dat je water in je neus kreeg.'
'Da's toch veel te eng.'
'Dan beginnen we toch waar het niet eng is. Daar is het een stripverhaal voor.'
We liggen op de grond met de tekenspullen om ons heen
Want op de grond tekent het het fijnst.
'Er was eens........', begin ik.
'De wind. Hij giert in mijn oren' Tjeerd tekent de wind die alle kanten opvliegt.
'Als je je vinger op de wind legt, wat vertelt hij je dan?', vraag ik.
'Kijk uit voor de golven.'
Op het volgende vel tekent Tjeerd golven. Als hij zijn vinger op de golven legt, zeggen ze: 'Voorzichtig want het regent heel hard.'
Tjeerd is geconcentreerd. Hij tekent regen. 'Ik ben doorweekt. Ik heb het koud.'
En zo tekent hij het verhaal. Tekening voor tekening.
Lang geleden, in een ander leven, vaart hij in een storm op een vrachtschip op de oceaan. Midden in de nacht is de storm op zijn hardtst. Om de planken van het schip bij elkaar te houden, moet hij een touw onder de kiel doorhalen. Anders verliezen ze de marmeren beelden die in het laadruim liggen. De regen striemt in zijn gezicht als er een golf over hem heenspoelt. Hij wil zich vastgrijpen maar slaat overboord. Hij wil gillen. Het wordt zwart voor zijn ogen.
'Wat is het laatste wat je denkt?', vraag ik.
'Mama!'
'Mama?'
'Ze had gelijk.'
'Hoe?'
Ze zei: 'Blijf ver weg van dat enge water, het wordt nog eens je dood.'
Doordat het allemaal zo snel ging, heeft hij nooit begrepen dat hij toen verdronken is. Hij heeft geen afscheid kunnen nemen van zijn familie, maar ook niet van zijn leven. Hij was zo vreselijk geschrokken, dat hij nooit meer wat met water te maken wilde hebben. Zo is hij bang van water gebleven.
Maar nu hij het allemaal zo duidelijk getekend heeft, snapt hij dat het heel logisch is dat zijn angst voor water bij dat oude leven hoort. En dat hij hem daar achter kan laten. Dat doet hij op de laatste tekening.
Even later komt zijn moeder hem halen. Tjeerd doet de deur zelf open: 'Mam, ik wil naar zwemles. Ga je meteen bellen?'
