Mariëtte is verdrietig. Ze is stil. Terwijl ze vroeger altijd lachte en de oren van je hoofd kletste. Het begon allemaal een half jaar geleden. Toen werd haar broertje Tom plotseling heel erg ziek. Zo ziek, dat hij niet meer beter kon worden. Tom is overleden.
Tom was iedere dag vrolijk. Samen gierden ze altijd van de lach. Om van alles en vaak ook gewoon om niks. Nu wordt er niet meer gelachen thuis. Haar moeder ligt bijna de hele dag op bed. Haar vader is altijd op zijn werk. Ze doen nooit meer iets leuks samen. Ze is bang is dat haar ouders nu niet meer van haar houden. Heel diep van binnen gelooft ze dat het haar schuld is dat iedereen verdrietig is.
Vorige week vroeg ik Mariëtte of ze zichzelf, haar ouders en Tom wilde tekenen. Als dieren. Haar vader tekende ze als giraffe, haar moeder als mus, Tom als aapje en zichzelf als schildpadje. Daarna ging ze voelen hoe het met ieder dier is. Dat deed ze door haar vinger op de dieren te leggen.
Ze kon voelen dat de giraffe met zijn hoofd zo hoog in de wolken is omdat hij op zoek is naar aapje Tom. Maar hij kan hem nergens vinden. De mus ligt het liefst heel stil onder een paar blaadjes in haar nestje. De schildpad ligt te rillen van de kou onder een steen. Alleen het aapje is blij en slingert van boom naar boom.
Het verhaal van Zippy die naar de aapjeshemel gaat
Yertle is een schildpadje. Ze woont samen met haar moeder, vader en broertje Zippy in het bos, dichtbij een poeltje. Ze zijn een bijzonder gezin want iedereen is anders. Haar vader is een giraffe, haar moeder een musje en haar broertje een aapje. Ze houden allemaal heel veel van elkaar. Iedere ochtend ontbijten ze samen en daarna spetteren Yertle en Zippy in het poeltje. Ze lachen veel en als ze uitgezwommen zijn, liggen ze samen in de zon totdat ze opgedroogd en warm zijn. Op een ochtend kan Zippy zijn bed niet uitkomen. Hij hoest heel hard en heeft koorts. Gelukkig kan de dokter meteen bij Zippy op huisbezoek komen. Als hij Zippy onderzocht heeft, kijkt hij heel erg zorgelijk. Zippy moet naar het dierenziekenhuis. Maar Zippy wordt steeds zieker. Zo ziek dat hij niet meer beter kan worden. Zippy wil graag dat ze allemaal bij hem in bed komen liggen, heel dicht tegen hem aan. Zo wordt hij rustig en valt hij vredig in slaap. Zippy gaat op reis naar de aapjeshemel.
Yertle is ontroostbaar. Ze huilt de hele dag. Het liefst ligt ze de hele dag stilletjes onder haar schildje. In haar eentje in het donker. Dan hoeft ze met niemand te praten. Lachen doet ze al helemaal niet meer.
Papa giraffe speurt met zijn lange nek de hemel af op zoek naar zijn zoon. Maar hij kan hem nergens vinden. Mama musje doet bijna niks meer, ze ligt de hele dag somber onder een paar kastanjebladeren in haar nestje en zegt geen woord. Zo wordt wel heel eenzaam en stil voor Yertle. Haar papa en mama doen haast ook niets meer met haar. Ze gaat twijfelen of haar ouders nog wel van haar houden. Dat maakt haar nog verdrietiger. Ze kruipt op een regenachtige dag maar weer veilig weg onder haar schildje waar ze in slaap valt.
Ze droomt over Zippy die van tak naar tak slingert. Als hij aan de hoogste tak hangt, neemt hij een sprong en ploft zó naast haar neer. Hij slaat zijn warme apen arm om haar heen en ze kruipt er lekker in weg.
Aapje Zippy vertelt haar dat hij het best fijn heeft in de apenhemel. Hij zal altijd van haar blijven houden, of hij nou van tak tot tak slingert, banaantjes eet of lekker door de modder rolt. Haar papa en mama zullen ook altijd van haar houden. Ze zijn nu heel verdrietig omdat ze hem zo misssen, maar dat is niet haar schuld. Het is ook niet haar schuld dat hij zo ziek is geworden. Het kwam niet door het zwemmen in de poel. Het was gewoon pech.
Hij vertelt ook dat hij papa en mama vast ook wel kan helpen dromen. Zodat ze weer begrijpen dat het belangrijk is dat ze weer leuke dingen met elkaar gaan doen. Omdat iedereen dan weer blijer wordt. Maar het allerbelangrijkste dat hij haar misschien wel vertelt, is dat ze altijd moet onthouden hoe lief en waardevol ze zelf is. Zodat ze altijd van zichzelf blijft houden. Net zoals hij altijd van haar zal houden.
